22 Temmuz'dan itibaren bulunduğumuz yer doğum günümü kutladığım yer olması bakımından önemli. 25 Temmuz gün içinde yanında çalıştığım Amerikalı Tina, canlı yayın radyo istasyonuna gidip doğum günüm olduğunu söylemiş ve anans yapıldı. Sonrasında müşteriler gelip beni sormaya başladılar, doğum günü şarkıları söylediler ve güzel bir süprizdi. 25 Temmuz gecesi ise patronumun eşi Jackie büyük bir pasta ve büyük bir dondurmayla beni karşıladı. Heyecan vericiydi. Çalışma arkadaşlarımdan bazıları hediye de verince ayrı mutlu oldum. Kovboy şapkası bu hediyelerin arasında yer alıyor. Amerikalıların doğum günü kutlamalarına şahit oldum ve bizimkinden çok farklı. Çok önemsiyorlar. Herkes bir şeyler ısmarlıyor, tanımadığım insanlar gelip kutluyor ve herkes eğleniyor. Amerika'da doğum gününüzse kesinlikle herkese söyleyin.
Doğum günümün dışında Hamilton'da bulunduğumuz sırada patronum Jack, sürekli takip ettiği, hava durumunun kötü olacağı ve alarma geçmemizi söyledi. Diğer fuarlarda da fırtına ve yağmur yaşadık fakat bunun büyük olacağını öğrendik. Çalışmadığımız ve kalabalık olmadığı için seviniyoruz fakat ne olacağı hakkında firkimiz olmadığı için tedirginlik de hakimdi. Fakat patronların hepsi kötü havada az para kazandıkları için aşırı sinirli oluyor ve bu bize kötü sonuçlar doğurabiliyor. Bunların hepsini bir kenara bırakırsak Türkler böyle durumlarda en rahat olanların arasında olması gözümden kaçmadı. Çünkü Amerikalılar büyük fırtınalar görmüş olduklarından tedbirli davranıyorlar. Bizimkilerse, ben dahil, rahat hareketlerle işimi yapıyordum. En sonunda fırtına geçti ve çok da büyük bir etki bırakmadı. Türkler, " korkmaya gerek yok demiştik." şeklinde konuşmaya başladı. Seviyorum halkımı yahu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder